GÜLENDAM
Daðlar kýzý, güller gülü GÜLENDAM.
Karþý köyde yaþayan bir masalmýþ;
Yüzü aya benzer,hele o endam...
Asil duruþunu soyundan almýþ.
Bir karakýþ bitti, geldi ilkbahar,
Hayat suyu damarlarda yol aldý.
Günlerin ardýnda bilmem neler var...
Sonbahar gelmeden güller sarardý.
Hasretle baktýðým mavi gökyüzü...
Ötelerde daðýn zirvesinde kar;
Nasýl oldu bilmem, özledim güzü...
Belli ki, kalbimde fýrtýnalar var.
Yolda dizi dizi servi aðacý...
Uzakta sandýðým þu ulu çýnar.
Seni suskun görmek ne kadar acý!
Ah GÜLENDAM, sende bugün bir hal var.
Öðle vakti birden kýnalý bir kuþ!
Çýrpýna çýrpýna düþtü elime!
Gözleri sönüktü, belli ki ölmüþ;
Olmak istemezdim onun yerine.
Arsýzca koþuyor küçük bir ceylan,
Onun peþi sýra bir köylü kýzý;
Hüsnünü gösterse yýkýlýr meydan,
Görenler der ona; çoban yýldýzý.
Bunca kelam ettim her türlü vardan...
Artýk son sözümü söylemeliyim;
Vefa bekledim ya vefasýz yardan:
Demek ki GÜLENDAM, ben bir deliyim!
Hasan DEMÝRCÝ
Mayýs 2023 / ISTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.