ÖLÜMÜN YALNIZLIĞINDAN KALANLAR...

Zamansýz aðaçlar sarsýlýyordu yüreðimin kenarlarýnda
Solan çiçeklerinin yasýyla çalkalanýyordu koca þehir
Ýçimde bilinmez hüzün doðuyordu gökyüzünün asi kanatlarýndan
Uçuþan yapraklar ve dökülen yaþlarýn esiriydim
Gün batýmýna döktüðüm aðýtlar.

Sessizlik doðuyordu suskun tepelerimden
Saatler kim bilir kaçýdýr gösteriyordu
Yüreðimden geri gelmez dalgalar vururken kýyýlarýma
Hasretin ne demek olduðunu kimdir ki bilmeden
Sefil sokaklarýn uçuþtuðu mutluluðun izlerini sürerken
Kimsesiz, yetim kalmýþ çocuklar gibi sevginin peþinden koþmaya dilenirken
Zamanýn bir yudumluk su gibi geçip gittiði huzursuzlar þehrinden
Daðýlan saçlarýný sarýp, koklamak gelir ki sen görmeden
Hüzün saatleri içimde yanarken kör olmuþ gözlerimin karanlýðýna bakan güneþinden.

Kýsalan gündüze,
Kelimelerin arka dünyasýndaki saklý gizemli aþkýn hissine
Sahipsiz düþlerin daðýldýðý gün batýmýndan odama yansýyan gözü yaþlý siyah beyaz resmine
Titreyen elleriyle diktiðim yetim kalmýþ ufacýk gül tanesine.

Yalnýzlýk hazindir gün batýmýnýn doðduðu içimde.
Sararmýþ yapraklarla esip geçen ölüm denen o zamansýz topraða düþüþte.

Ne zormuþ seni kaybettiðimde?

Yanan mumlarýn hýçkýrýklarýyla ýsýnan odanýn yansýmasýndaki yapayalnýz gölgem
Ve eskimiþ kâðýtlarý arasýndan ismin yazýlý birkaç hatýran defter.
Gökyüzünde aðýt
Sokaklarda kimliði belirsiz yalnýzlýðýn esareti!
Ürperen aðaçlarýn her sallantýsýnda
Günlüðüme iþlediðim birkaç satýrda sen.

Elimden kayýp giden günlere
Batmaktan yýlmaz güneþle sevdalý yareni yýldýzlarýn peþinden dilenirken
Soðuk gecenin titreyen odasýnda cam kenarýna doðru uzanmýþ çaresiz bakýþlar
Sonu gelmez nefes tutuþlarýyla ölüme olan amansýz hazýrlýk
Boþ masanýn ortasýnda sadece birkaç dilim ekmek ve çay.
Gerçi bunlar ki bile fazla senin gidiþinin ertesinden bana.

Yaþlý yüzümden, kýrýþan tenimden ve ki yavaþça yanýna gelmeye hazýr ruhumun derinliklerin
Geride býrakacak fazla bir þey de yokken
Gölgem kýsalýrken o gece
Saatler soðuk duvarlarda iþlerken zamaný
Sahipsiz bir odada elimde baston ve kimsesiz gözlerim kapalý girerken dünyadaki son anlara
Dýþarda soðuk yaþlar dökülürken bulutlardan
Kaldýrýmlar hala bensizliðe hazýr daha deðilken
Açýk penceremden dýþarý saçýlan sana dair son yazdýklarým
Biraz da biraz da direnirken beden
Saatin gece üçü gösterirken
Son gidiþinin erkesinden kýrk yýl geçmiþken
Eski radyodan dökülen þarkýlar yükselirken

Sen þimdi uzak gökyüzünden beni beklerken...










Sosyal Medyada Paylaşın: