BİR ÖLÜYLE YAŞAMAK

Bilmem farkýnda mýsýn,
Kaç gece, kaç aðlayýþ, kaç sensizlik
Her anýn cam kýrýklarý gibi
Yüreðimi kanata kanata geçtiðini?
Bir zamanlar ruhum senle doluyken,
Þimdi ruhumun olduðunun farkýnda bile deðilim.
Biliyorum inanmaktý tek talihsizliðim,
Bir þarkýnýn dilinde seni aramak.
Ve ben ayný saatlerde, ayný þarkýyý dinliyorum.
Dinliyorum; ama her sözü içimi acýta acýta,
Beni sensizliðe vura vura...
Bir ölüyü için de taþýmanýn ne demek olduðunu,
Onunla yaþamanýn nasýl bir þey olduðunu bilir misin?
Bilir misin, gece uyanýp karanlýða sarýlmanýn,
Hep ayný anýyla saatlerce oturmanýn çaresizliðini?
Sanma ki her tarafým yokluk kokar,
Hayalin kabusum olup, her gece beni boðar.
Ruhum dinginliðini ansýzýn kaybettiðinde,
Daðýlýr gidersin odama baþtan baþa.
Dedim ya bir ölüsün artýk içimde,
Hem de bir daha dirilmeyecek olan bir ölü!...

Sosyal Medyada Paylaşın: