YORGUN BİR GELECEĞİ BEKLERKEN

Soðuk düþler kurarken körpe masumlar,
Beyaz bir örtü daðýlýr giderdi etrafa.
Zemheri bir kýþ iner yüreklere,
Bütün diller yutkunlaþýr, susardý.
Yarýnlar uzaklaþýrken gözlerden,
bir mahkum gibi tutsaklýk kalýrdý geriye.
Nice sevdalar barýnýrken düþlerde,
Uçurumlara inat, yüzler daðlara dururdu.
Yaþamýn kiri deðmemiþ bin bir çehreyle,
Bin bir ifade bulurdu bakýþlar.
Belki bir düþ, belki yarýnlarýn kendisiydi,
Bizi biz yapan bizden uzak yanýmýz.
Takvim yapraklarý yorgundu buhranlardan,
Mevsimler hep ayný olmuþ, geçmezdi hazandan;
Ama sesler son bulmamýþtý, umutlar gibi.
Bütün sabýrlar son demini yaþardý,
Yarýnlar bugün olsun diye!...
Sosyal Medyada Paylaşın: