İÇİMDEKİ DEMİRLENMİŞ DERİN KARANLIĞIM...

Sönen karanlýk ýþýklarýn ardýnda baþlar yalnýzlýðým
Sözlerim konuþamazlar kendi aralarýnda
Kelimelerin sorgularý hiç çekilmezdi.
Uzayan gecenin gölgeleri ardýna sinen zamana
Koparýlýp bitmiþ yok olma eþiðinde kurumuþ hayata
Hayallere,
Sokaklarýn sarsýntýlý soðukluðuyla terk edilip giden kimsesizlere
Yitirilen kýsacýk anýn yaþama hisse.

Yaþamanýn
Geçmiþ hayatýn kenar semtlerinden korku yüzlü ýssýz köþesine
Acýnýn al þerbet olmuþ soðuk mahalle sakinlerine
Sonu gelmez yalnýzlýk yokuþunun bilinmezliðinin sýr kaplý karelerine
Yavaþça ama yavaþça tedirgin adýmlarla geçen her an da
Yüreðinden vurulmuþ heyecan silsilesinin ateþi.

Sefalet sýrtlanmýþ derin zihinlerin
Ýþgale bilelenmiþ,
Kan uykusunun sisleriyle duygular sokaðýndan azýlý katilinin emaresi.
Geçen her gecenin soðuk duygularla ýsýtýlmaya çalýþýlan boþ çerçeveyle süslü
Hüzün yýkýklarýyla saplantýlý bir þekilde masanýn baþýnda derin çaresizliðe dair bakýþlar.

Yetim kalmýþ düþüncelerin,
Git gide kaybolan dostlarýn yýkýntýlarýyla baþ baþa.
Odanýn uzak köþesinde sadece ufak bir ýsýtýcýnýn hemen üstünde demir atmýþ
Hýrçýn geçecek dakikalara hazýrlanan kaynayan suya acýmayan bir demlik.
Sanýrsýn her yer de yas.

Sonu gelmez süreler içerisinde ellere tutuþturulan siyah beyaz fotoðraflar
Çok uzaklarda mutluluða yelken açmýþ eski sevgili
Topraða zamansýz gömdüðü sevdikleri.
Gözlerse yaþtan kan çanaðý.

Ruhu kemiren duygunun surlarýndan atmamaya direnen
Zavallý boðaza zimmetli sözcükler.

Ve bitmez bedeni soðutan sýcaklýk.

Pencere kenarlarýnda unutulmuþ eski kitaplarýn arasýna serpiþtirilmiþ hatýra notlarý
Eski dostlara ait sözler.
Hepsi birer þimdi hayalden ibaretler.

Zamanýn taþan fýrtýnalarýnda içinden çivili kalmýþ hayallerin þuursuz dansý.
Göðsünden vuran acý hatýralar.

Savuran düþlerin karanlýk yaðmur damlalarýnýn ortasýnda terk aciz histen çocuklar
Bedeli aðýr surete yansýyan donuk gözbebekleri.

Aydýnlýðý kollayan ruhun aðýrlaþan izleri.
Güneþe adanmaya hazýr kýsacýk ömür.

Ama aldanmayan fýrsat bekler gafil zaman.

Sönen umut ateþinin topraðýnda saplanmýþ can çekiþli gencecik fidanlar.
Hepsi bu yoldan geçmiþlerdir kimseciklerden habersiz.

Sevgi dolu baþlayan yaþam sahnesinde
Umulmazca yapýlmýþ ani hatanýn getirisidir iþte.

Ne sözler yansýr içlere,
Ne de yutkunmaktan baþka çaresi kalmamýþ sözlerin.

Hasta kalbin karanlýðýn tutsaklýðýnda tek söylediði o kelime.

Bir gecenin de sýnýrlarýna gelinirken
Soluðu kesik, solgun titreyen kalemin
Belki de kimsesiz bedenin ses vermez manalara dökülen
Aydýnlýk bir günün ilk dakikalarýndaysa gerçeðe deþilen hisse.

Yetim sokaklarýn,
Iþýltýya sýcaklýða muhtaç kaldýrýmlarý.
Yine ayný bekleyiþ
Ayný üzüntü girdabý.

Yalnýzlýðýn ta kendisi…




Sosyal Medyada Paylaşın: