. . . Zamanaydý zaafým… Gözlerime iliþen gece deðildi bu sefer… Sararmýþ Kýrmýzýmtýrak bir sonbahar kesitiydi düþen yapraklar tarumarýnda… Olabilir mi takati aklýn Tüm yalnýzlýklara yetmeye… Ya da Bir yangýn Bir kan, Ardýndan gözyaþý… Ve ölüm… Yetebilir mi kan kokusu bürümüþ hazanlarý teselliye? Duygumun, bu saçma sapan körelmelere kaçýncý esareti Yokluðun o zifir teninde… Kaç mazgalý olmalý yüreðimin gözetlemek için Eðretiliklerini zamanýn… Ýçimde çürümüþ kemikler Aklýmda düþten çalýnma umutsuz, korkulu simsiyah gözler… Ve isyan Ve ihtilal Ve sen Yüreðine mýzrak saplý acizliðim… Bir mandolin teline dokunan mýzrap deðil Izdýrap kadar Yüklenmiþim tüm günahýný zamanýn… Ellerimde asýrlarýn tüm kibrit kutularý Aklýmda cehennemin iflah olmaz fitilleri Tutuþturuyorum tüm bohemliðiyle bedenimi Hâviyelerde Kandýrýrken kendimi… . . .
Hâviye: Kâ’riye Suresinde geçen cehennemin bir ismi, kýzgýn ateþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.