Kaldýrýmlardý susamýþ yaðmurlarýn yalnýzlýðý Büyüyen yalnýzlýðýn gölgelerle sulandýðý Yüklenmiþ hisler vardý ruhlardan kayýp Ufacýk bir yüreðim vardý o da idamlýk.
Suskun sokaklarda geçen ömrüme Aðýrlayan gökyüzünün altýnda sararmýþ yaprak tanelerine Ben ki hayatýn kýyýsýnda terk bir dilenci Nerde nasýl bir sevgidir varsa ona ruhu verdi.
Sen ki saðýr kulaklarda çýnlayan aþk sözcükleri Sen ki geceleri kâðýtlardan akan gönül þerbeti Ben ki bilinmez bir ayrýlýðýn sözcük hecesi Gecenin buðulu camlarýnda sendin çizilen kalbi.
Sonbahar yapraklarý gönül kýrýntýlarý süpürürken Yalnýzlýðýn hýrçýn soðukluðu kaldýrýmlardan geçerken Hayat aðýr yüreðe saplanan hançer Kanayan yaranýn hesabýný belki bu aþka yükler
Soðuk kaldýrýmlar ki aþkýn korkusundan dilleri tutuk Serpilen aþk tohumlarý kök vermiþ o ruh Ben ki ölümün topraðýndan yeþeren son bir umut Taþlanan yüreðimde vardýr elbet bir aþk-ý umut…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.