SESİM KUŞ
Heybem dolu,
Yolumun önünü bilmem;
Ama ardý uzun, Zorlu
Ve dünyanýn dönüþüne aykýrý idi.
Her sabah dünya güneþe yüzünü dönerdi de
Ben gözlerimi kýsardým okul yolunda...
Güneþi yadsýmýþým ben,
Geceye ve Ay’a sarýlmýþým
Yýldýzlardan battaniyemle örtünmüþüm...
Güneþe bakarken kýstýðým gözlerimi
Mehtaba bakarken açmýþým fal taþý gibi...
Heybem yýldýz dolu benim,
Sesim kuþ.
Nefesimde kelebekler uçuyor, bir görsen!
Ama ne þiirim ben, sen bir bilsen...
Çok kirli aþklardan geldim,
Ýnkâr ve ziyandan geçtim.
Sana anlatmadým; ah ben ne hüzünler biçtim...
Þimdi beni senden yolcu ettim,
Hanidir böyle gücenmedim.
Þimdi seni benden yolcu ettim,
Hanidir böyle güçlenmedim...
Ama ben sana dedim;
Güneþi yadsýmýþ, mehtaba sarýlmýþým...
Dünya bile 23° eðmiþ baþýný
Ben, bana mýsýn dememiþim!
Hazan Ayaz 🍂
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.