SEN

Beni yoluma sadýk kýlan büyük çekimim,
Ýlhamým ve son duraðým,
Kýrýlan yerlerimin çýt! sesi,
Filizlenen arsýz yeþilim,
Göðsümdeki mabed,
Kestiðim saçlarýmda keder,
Ýçtiðim sudan yorulan nefesim...
Yolun sensin, sonum sen.
Bekle...
Ama kederlen, yeridir...
Zaman ezberletirken yokluðunu
Akrebin yelkovanla seviþtiði bir anda geleceðim
Ve tam oradan aþký doðuracaðým ben.
Dudaðýmda alev almýþ bir türkü,
Elimde bir saman kaðýtta sana yazdýðým en güzel þiir...
Baþak gibi boy veren türkü,
Buðday gibi dökülen mýsra...
Çünkü sana gelmek öyle türkü
Çünkü sana varmak öyle þiir
Çünkü sen ebedsin, sen sonsuz...
Hiçbir þiir son bulmaz,
Hiçbir tablo bitmez sevdiðim
Söz biter, þiir sürer
Fýrça yorulur, resim uzayýp gider
Bende sen,
Öyle bitimsiz, öyle sonsuz bir sevmek eder...
Terim, azmim, tutkum ve gözyaþým
Emeðim ve kazancým
Ýnsan olmak harcýmsýn.
Kazma sallasam tenime sen fýþkýrýrsýn
Hamur diye yoðrulsam beyaz ellerde
Sen diye piþerim, sen diye...
Toprak olsam tavým sen,
Su olsam akarým,
Gök olsam yaðarým sen,
Þu zâlim dünyada;
Kederim ve ederim...
Bekle...
Ama kederlen, iyi gelir...
Keder iyidir ve þimdi tam yeridir!

Hazan Ayaz 🍂






Sosyal Medyada Paylaşın: