ÇÖLDE ŞÖLEN
Sana geldim mavi çöllerden
Mor gün batýmlarýný katýp önüme
Eteklerimde yýðýnla taþ
Ardým vaha...
Çölde de mavi olur, hem mor da
Ufku sarý beyaz...
Maviyle deðil, altýnla kavuþuyor beyaz.
Tepeler yer deðiþtirirken içimde
Bir seni alýyorum göðsümün boþluðuna
Bir seni koruyorum kumdan fýrtýnada
Çölde de çiçek olur hem kuþ da
Çiçekler sarý, mavi, mor, pembe...
Kuma sarý vermiþ, göðe mavi
Akþama mor, ufka pembe...
Ateþle deðil, renklerle buluþuyor içim
Çünkü senin rüzgârýn serin...
Ay kuma çizerken mehtabýný nazlý nazlý
Deniz gibi uzuyor önümde bakýþlarýn
Gök gibi örtüyorsun üstümü
Rüzgâr gibi geçiyorsun tenimden
Düpedüz þölen bu!
Bir þarký duyuyorum derinden...
Senin çölünde develer susamaz
Hörgüçler boþalmaz
Senin çölünde atlar koþar
Kum bulutlarý içinde
Senin serin çölün inan
Mehtabý bile var her akþam...
Bir çöle düþtüm, çöl gözlerin
Bir çula uzandým, çul senin tenin...
Þimdi bana vaha ne gerek?
Getir tepelerini, hendeklerini
Sal üstüme üstüme
Yýrtýcý kuþlar dolansýn tepemde
Durmak, susmak ve susamaksýzýn
Bir sevmek var içimde!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.