Ben,
her anýn izini süren
sýcak bardakta koyu demli
çay olurum efkârýna
Çam kokularý arasýnda
yaðmur damlasýný tutan verandamýza
iyi gelir ikindi vakti
yüreðimde bir þehrin buharý yükselir göðe
doðrulurum kara gözlerinde
sað ayaðýmda yeþilin bolluðu
solumda sen
aklýmda ebruli çocuklar
kavlimi bilir nisanlar
Ben
aþka amade kadýn
sýcak ses tellerimle
yerinden oynar fincanlar
dün mahzun, bugün gülümseyen yüzümde
vuslatýn kapýsýný aralar ellerim
Bil ki,
sevda akan oluklardan
nehirler üstü kapaklanýrým kýyýlara
yükselen alçalan deniz olurum
savrulur gönül mavilerde
taþar içimdeki derya
ben hep yönüne
yudum yudum sürgünüm dudaklarýna
Ateþ ve kül,
eþele bak
kýsýk ateþte ömrünü geçiren çay gibi
þükrümü bilir yangýnlar
biraz yorgun
cümlem hasret
en çok da tiryakin olurum.
Ümmühan YILDIZ