EBEDİ ÖLÜM...
Sözcüklerin suskun kifayetle sulanmýþ derin surlarýnda ölümdür yaþamak.
Ruhunun derinliklerinden atamadýðýn maziler dünyasýndan yaþanmýþ anýlar sarmalýyla kapanan gözlerin
Bir zaman ki sessizliðe kapýlýrcasýna yaslara tutulduðu vakit,
Bilinmez þehrin kuytu köþelerinin ucube sokaklarýnda belirsiz bir korkunun
Hisleri delip geçen þuursuz gönül deryalarýnýn yaðma edildiði,
Toprakla bütünleþik gömülürken ,
Kaybolan kýsacýk ömrün üstü siyah bir örtüyle örtülüp sonsuza uðurlandýðý o anda
Zamanla aðýrlaþýp kararýrken,
Kimsesiz kalýp terk edilirken cansýzca,
Ve bilemezken ölüm denilen kara miðfere bürünmüþ eli kanlý celladýn hiddetini
Kaybolup giderken kuytu bir karanlýkla susturulmuþ ücra bir kimsesiz bir tepede
Hatýrlayamazsýn ki ardýndan ömür tükettiðin dünya âlemindeki uðruna yakýlan aðýtlarý
Sözcükler dua olup tabutlardan gökyüzüne yükselirken sözcükler yýðýnlarý
Hatýralar þuursuzca canlanýrken cansýz bedeninde
Sanki hala yaþarmýþçasýna ellerini, vücudunu oynatmaya,
Üzerine gömülen zamanýn aðýrlýðýndan kalkmaya direnirken iki metrelik toprak yýðýnýnýn altýnda,
Etrafýna toplanýrken dünya hayatýndaki eþin, dostun, yoldaþýn, hayat arkadaþýn,
Eller semaya kalkmýþ gözler taþ yýðýnýna dönüþmüþ birer tane gibi hareketsiz dalýp giderken bedenine.
Hýrçýn rüzgârlar tozlara dönüþürken gömüldüðün kabrinde.
Vefasýzlýðýn sillesini çarparken üzerine.
Donuk bakmaya çalýþan gözlerinden ruhuna yansýyan bilinmez hüzün
An ve an kararan bedeninden sarýldýðýn beyaz örtüden uyanmaya ki direnirken,
Topraðýn baðrýna, ruhunun derinlerine sararken seni.
Kelimeler ruh âleminde yeni bir yolculuða hazýrlanýrken
Yaþanmýþ, yaþanmamýþ ne varsa senin için hak divanýnda ýþýltýlý yollara serpiþtirilirken,
Belki kifayetsiz huzur ýsýtýrken içini,
Zamansýz yaþanmýþ, yaþanmamýþ dünyevi ömrün solan mevsim çiçekleri gibi bitti gece.
Ardýndan söylenecek hoþ sözler,
Hatýrlanacak iyilikler, senin kaybýndan yaralý dostlar býrakmýþsan geride.
Bir anda baþlayan doðumla aðlayan gelirken dünya köþküne,
Ve yine ardýndan aðlayarak uðurlanýrken ebediyete,
Seninle gelecek olan belki iyilik belki de kara lekeli kötülüklerinle.
Gökyüzünün derinlerinden baþlayan ýþýltýyla aydýnlanan ruhlar ülkesinde,
Dünya âleminden götürebileceðin tek þey ki nefsinin derinliklerindeki huzurla yaþanmýþ hayat örgünle.
Bir sonbahar sabahý topraðýnýn üstündeki yeþeren ufacýk gül taneleriyle.
Senin için sonsuza deðin dillenecek yaþattýðýn iyilik, kötülüklerin gölgesiyle
Ölümün acý gerçeðiyle geceleri ruhunun bir köþesinde kollarken zamaný,
Aðýr aðýr lakin geri dönmemek için iþleyen dakikalarýn, saniyelerin hatta anlarýn pençesinde,
Gönül bahçesinde bitecek son çiçekte,
Hakkýn divanýyla buluþacaðýn yeniden ýþýltýlý sonsuz ölüler ülkesinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.