Şehla

çað yansýn tutuþsun gece þavkýsýn yüzün
Þehla
karanlýk pek karanlýk hep karanlýktý hüznün
Habeþi bir çocuk iç dökerdi kahve gözlerinde
hep yanlýþ kulelerin burçlarýna bayrak diken
gece karasý þalýný takýnarak ruhun
gam yüklü saðýr duvarlara çarpardý önce
varlýðýnda var yokluðunda yok insan tortularýnda
toprak kokar merhamet kokar kadýn kokardý ellerin


Þehla,
þerha þerha kýyýlan ilk gençliðinin
kapý aralýðýndan sýzardý soylu endamýn
körken ürkekliðinde bir ceylanýn eðmiþken boynunu
enkaza bürünmüþ sabra bilenmiþ kadýndan
kadýn olmadan kadýnlýðýný öðrenen kadýndan
kocaman bir ülke doðurdun yeni bir þafakta
el verdi filiz verdi can verdi tomurcuklarýn
yaþamak diyorum adýnla þehla
Elif gibi besmele gibi yar gibi geldi kardan daðlarýma



aþk diyorum sevmek diyorum diyorum mesela
diyorum kekeme bir yalnýzlýk neresinden tutulur Þehla
kerpetenlerle sökülmüþ aðzýndayken hayatýn.
vagonlar geldi vagonlar geçti ömrünün raylarýndan
kimselerin bilmediði ince çizgilerin
kalýn kitaplarýn oldu el deðmemiþ
geceye katýk edip yediðin siyah zeytinlerin oldu
uyudun uyumadýn uyumadan uyandýn
sancýlý bir bekleyiþtin Þehla
yazgýsý bu oldu alnýmdaki çizgilerin.


yýldýzlara dua et dua et yýldýzlara þehla
yalnýz onlar bulacak kaybolduðunda yönünü
sanma ki þiirler sahtedir yalan söyler þarkýlar
aðrýydýn sýzýydýn bir iç yangýnýydýn
hüzzam bir makamýn segah nakaratýydýn
ahit gibi vav gibi dað gibi geldi onlar sana


Sosyal Medyada Paylaşın: