Siyah

kavuniçi pazarlarýn hüzünlü çocuklarý
ertelenen mevsimlerin ilk göz aðrýsý

...


gökyüzü göðsüyle kapýyý çaldýðýnda turnalar
içime baðýrýr tek baþýnalýklarýn rüzgarý
gece serseri bahar vaktin soluðunda
sessizliðin her uyanýþýnda
uzakta bir tren sesi..
gözlerimin bulanýðýna kanatýlmýþ çýðlýk
çocuk yüzlü yaðmur yanaðýmda
camlardan þehirlere inen masal
ürperen karanlýðýn güz diriliði
herþeyi sularýn ve þiirin aþkýnda seviyorum
uzarken saçlarým kitaplarýn telaþýna
ah ne güzel dünyadan ve
ýrmaklardan konuþmak
uzun gecelerin ýslak direklerinde
sessizce kayboluþu kelebeðin





çoðalarak yiten uçurum mavisi bendeki
telaþlý balýklar ve büyük yollar
aklýmýn esmer duvarý
sesim yaralý uyku
bir gülün kekemeliðinde
dýþardan ve içerden akan hayatýn
pencereye duran çocuðu
ayný sessizliðe kaybolan orman gibiyiz
gözlerimde büyüyen ölüler
kanlý bir iþaret

uyuþmuþ hüznümde
o siyah boþluklarýn derin imlasý


...
Sosyal Medyada Paylaşın: