Ölüyorum..

Bu fena mülkünde her gün biraz daha ölüyorum.
Kimim, neyim, nereye gidiyorum bilemiyorum.
Sonsuz uzayan karanlýk bir çýkmazdayým,
içimde bir çocuk ölüyor.
Filizlenen düþlerim, sevgilerim, iyi yaným ölüyor.
Ama ne mümkün, kimseye söyleyemem.
Bir türkü var dudaðýmda,
Mýrýldanmak istediðim.
O türküye bile güvenemem.
Bir nutuk var dilimde, FÝL DÝÞÝ KULEye inat.
Ama ne mümkün, kimseye söyleyemem.
Bir ýslaklýk var gözümde,
Zamansýz bir sonbahar yaðmuru.
Nereye yaðýyor, nereye düþüyor bilemiyorum.
O kristallere bile güvenemiyorum.
Ama ne mümkün, kimseye söyleyemem isyanýmý.
Çünkü bir aþk var içimde,
Hala diri, çýrpýnýp didinmekte.
O aþka bile güvenemiyorum.
Bu fena mülkünde her gün biraz daha ölüyorum.
An gelir memat hayata tercih edilir.
Hayat memat meselesi
Boðuluyorum..
Kimim, neyim, nereye gidiyorum bilemiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:

Kadir Aras Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Saka Bir gemi battı İmsak Suâlî Köy Hali Kalmadı Ömrüm Ölü Severiz Ölüyorum.. Doğ Ey Güneş