KARANLIK...

Zifiri karanlýklardayým;
Kayýp yýldýzlar kentinde…

Ýçimde bir orman kuytusu sessizliði…
Öksüzlüðüm müebbet…
Üstüme gelmekte devasa çýnarlar,
Ruhum infilak etmek üzere…
Pimi çekilmiþ bir bomba aceleciliði,
Hüküm sürmekte tenimde…
Hoþlanmýyorum bu katran karasý yalnýzlýktan…
Ürküyorum…


Nefesimle çýkan sýcaklýk,
Puslu bir buðuyla karýþýyor geceme,
Ýpoteklendi güneþim,
Titremekte çocukluðumun elleri,
Örtün üstüme gün ýþýðýný…
Üþüyorum….


Bir ses týrmalamakta beynimi…
Uðursuz bir senfoni baþlýyor kulaklarýmda…
Nedir bu uðultu tanrým?
Yoksa,
Yoksa ölümün ayak seslerini mi duymaktayým?
Ürperiyorum…


Efsunlu bir gizin labirenti olmalý bu…
Yolum çýkmaz sokak,
Yönüm geçit vermez…
Karanlýðým aydýnlýklar efendisi…
Korkuyorum…


Dört bir yana saçýldý
Bilyeleri çocukluðumun…
Haydi sil gözyaþlarýný masumluðum,
Döktüðün damlalarda boðulmaktan yoruldum…
Anlamýyor musun?
Leke sürülmüþ aklýðýna,
Kýyamýyorum…


Umut!
Düþ geceme ay ýþýðý ile sýzarak…
Bak uzattým elimi…
Haydi tut çocukluðumun saçlarýndan,
Sürükle aydýnlýðýna…
Yalvarýyorum…

(A-Y)




Sosyal Medyada Paylaşın: