Hazırlan felaketi gömecek ellerim...

Yýl bilmem kaç, ben hala ellerimi gömüyorum
uzuvsuz bir dünyanýn topraðýný eþiyorum
gülümsüyor hayvansý yaným, sanýrým en masumu bu
diþ çýkarmýþ bir geceyi doðuruyorum
yeni doðuþlar kurutup asýyorum ana rahmine dünyanýn
fütursuz ýslýklar boþalýyor bulutlarýn göðsünden
acýkana su aðlayana emzik oluyor
dar bir cehennemden lavlar taþýyor, açýlýyor cennet kapýlarý
boþ çerçeveleri soðutmak için

yýl bilmem kaç, ben hala
gül dikiyorum taþ çatlaklarýna, çatlaklardan sýzýyor yýllar
savruk cümleler çarpýyor taþ duvarlara
bir sözün aðýrlýðýnda yýkýlýyor odalar
bomboþ, kör pencereler, saksýda gece
soluyor ayný zamanda

yýl bilmem kaç,
yaðmalanmýþ içimdeki þehir, el gibiyim kendime
uzun bacaklý bir yol barikatý,
nöbetçi yýldýzlar kuyruk sokumunda
asi savaþ hendekleri, annemin sesi,
güruh bir ateþ, içli bir aðlama
nasýlda kamburunu sýrtlar ahlaz bulutlar
derin, daha da derine inen yangýnlar düþer göz bebeklerime
ucu yanýk ten kokusu sarar varoþ kentin sokaklarýný
iþgalin her türlüsü mubah, divit ucundaki mürekkebin diline

yýl bilmem kaç
aslýndan soyutlanmýþ bir kaldýrým baðý
emziriyor eskiyen izlerin tozlarýný
üzerine titriyor sokak yabancýsý bir ses
sahipleniyor terk edilmiþ anýlarý
kucak dolusu baðrýna basýyor tüm geçmiþ izleri

yýl bilmem kaç, ben hala
yaðmur avuçluyorum
taþýyorum kör bir kentin soðuk kalbine
düðümlenen saçlarýný okþuyorum koynumda
koynumda ince bir sýzý
kendine sarýlmýþ bir cenin düþük sancýsý
her kasýlmanýn doðum telaþý
ýlýmýþ ýssýzlýðýn ýslaklýðý dökülüyor zemine
boþ bir koridor artýðýnda akýyor, düþ kapaný zaman...











Sosyal Medyada Paylaşın: