İntiharın Kabullenişi

kuþlar ötüþmeye baþlayýnca sabahýn bi vakti ;
kavuþamamak,
o en güzel seviþlerin
yahut öpemeyiþlerin kývýlcýmýyla alevlendi .
hududun , fersah fersah büyüdüðü gözlerimde
yolumun üzerine yokuþlar serildi .
gýrtlaðýma dayanmýþ bir býçak tedirginliðinde
öptüm ölümün alnýndan .
ve kuþlar ötüþmeye baþlayýnca sabahýn bi vakti ,
kana bulanmýþ gömleðimi yaktým kendi ellerimle .
o en güzel kýyafetleri giyemedim anne deyip
dövündüm durdum .
ne saltanat sürmüþtüm ama .
ne fetihler sýðdýrmýþtým bilsen göz kapaklarýna .
ama o kuþlarýn ötüþmeye baþladýðý sabahýn bi vakti ;
soðuk tutan ellerim ,
týpký bir zanaatkarýn hüneriyle
iþlemiþti intiharýn süsünü.
eksik olanlarý biriktirdi zihnim
gözümün dalýp gittiði yerlerde .
toparlamaya çalýþtýkça daðýldý ruh .
düzeltmeye çalýþtýkça kýrýldý heves .
ve beden hala alýyorken nefes ;
kuþlarýn ötüþmeye baþladýðý sabahýn bi vakti
yitip gidenlerin gidiþleriyle ferah ferah uyudum
ölümün kervanýnda .
uyuyakaldým göz çukurlarýnda .
þimdi kavuþabilmek ,
o en güzel veda ediþlerin
yahut edemeyiþlerin adýmlarýyla süslendi .
sýlanýn pelesenk vurulduðu dizlerimde,
yolumun üzerine yokuþlar serildi .

m nhar f


layýk gördüðünüz için teþekkürler efendim
Sosyal Medyada Paylaşın: