Çilehane-i Uzlet : Bir mektubun vedası

gözlerinin sema’ya dalýp
bir girdapta kaybolduðunu henüz farketmiþken ,
kirpiðine yýldýrýmlarý takmýþtý .
daha yýldýzlara ulaþamadan ,
daha baþka gezegenleri göremeden ,
ýþýk benimde gözümü almýþtý .

…
yaðmur , ahmaklarý ýslattý .
senin coðrafyanda bulut yoktu .
…

kör kalabilmeyi göze alýp
ellerinin üþüdüðünü farketmiþken ,
parmaklarýna ateþten bir çember takmýþtý .
daha ufuklara açýlamadan,
daha baþka diyarlara gidemeden ,
benimde ayaðýma prangalar baðlanmýþtý .

…
yüzük, ölene deðin eline takýldý .
senin mapusunda kelepçe yoktu .
…

tutsak kalmayý kendime yediremeyip
saçlarýnýn bir esimlik rüzgar olduðunu henüz farketmiþken ,
uykularýma rüyalarý iliþtirmiþti .
daha düþ sahnesinde sahne alamadan,
daha en güzel oyunlar perdelenmeden,
kariyerini baþlamadan bitirmiþti .


kehkeþanda gezinirken
vuslat deðdi diye denk gelebilmeyi umud eden ,
sebep mana ilminde bir sonuç diye
saati yýllara pay eden ,
O son uçlara varamayan minvalde
ilelebet yürüyen
önceleri ile yetinen bir sýrra mazhar oldum
sen çöz diye .

…
çözemedin.
çözülmedi.
…

þimdileri yok oldu Aftade .
þimdileri çok oldu düþünmeyeli, düþlemeyeli.
þimdileri çok oldu düþmeyeli içine mana’nýn
þimdileri çok oldu etrafýmda anlamayanýn ahalisi
þimdileri yok oldu artýk bu mektubun tek varisi .


m nha if

ü r

11.05.2023
Sosyal Medyada Paylaşın: