Şiir yakası

aklý kuþatan tohumlarýn aveze çýðlýðý
iplik iplik yaðarken yokluðun tarlasýna
duvardan duvara geçer sesimin
yanký ormaný..
bulutlarla yürüyen uykularýn
yeþil gözlerinde nal þakýrtýsý
orada bir yýldýzla içiyorum
kýrmýzýyý..




tenimde tarihin yangýn eteði
ve titreðinde ýþýðýn karanlýk sabahý
ateþ parýltýlarýyla dökülen yel yapraklarý
avuçlarýma düþ gülleri getirir
perde perde geniþleyen gölgelerin
ter damlasýyla
beyaz kanatlý sesler örülür parmaklarýma
koþan atlar ve kuþlar
dilimin demiyle soluklanýr..
yaralý boþluðun en köklü damarý
derin sularla sayýklar masallarý
bir tenhaya eklenen aþk suretinde
þiir yakasý..



kýzýl bayraðýn ay incisiyle
hiç kýpýrdamam..
giriverir gün aralýk kapýdan rüzgar
elbisesiyle
kavisli geceye aðlanan
bahar penceresiyle tozar yollar
bulut kývýrcýklýðýyla gelir mevsim
içimin yeþil uðultulu kýr’ýna
bir eda sancýsýyla yüzüme deðer
ay perçemli buðday..

geriye sis kalýr


...
Sosyal Medyada Paylaşın: