Siyah At

Ve zaman
çelme atan harflerin dil ucu duvarý
korunaksýz mavi gölge..



ruhum kayýyor derinliðe
gözlerimdeki bulutun siyah atýyla
kayboluyorum...
toprak,
yaðmur koþusu adresin varlýðý
en uzak yerde
karanlýðý tutuyorum yýrtarak perdeleri
ýþýðý çalýnan her c/an gibi
yokluðun iliklerine baðlýyorum
zihnimin kervanýný..




Ve zaman
sessizliðin koyusuyla çöreklenir
oluklu zifirisine..
ölüm aþkla uyanan menzil kalemi
tuzla ýslanan pençe..
sonsuzluðun hüzün k/arasý
kaldýrýmý üþüyor
saf bir kelebeðin kanadýnda mavilik
sandýklý çocuklar sonra
hayatýn avuçlarýna





Ve zaman
aðlayan þiirlerin þehrinde omuz yarasý
toplamý geriye kalanýn..
bir resimle kýrýlýrken yüzüm/
yüzümün keþfinde ne çok yüreðim
hadi çocuk
oyun oynayalým
tut ellerimi
siyah atýn kýzýl yelesinde
düþ sýrtýyým
büyüdükçe kayboluyorum
büyüdükçe aþka asýlan nefesin aðacýnda
umuda boyanýyorum

dahasý
gece uzun
ömürse yaþadýðýn kadar harlý bir yangýn
yýldýz ýþýðý tüm çýðlýklarýn
nem hýçkýrýðý..





Ve zaman
ruhumun sarmaþýðýnda bakir gülüþ
siyahýn kýyýlarýnda bahar kokulu durak
dudaklarýmda dua aminleri
mavi çoðulluk Annemin avuçlarýna

Tut ellerimden çocuk

...

Sosyal Medyada Paylaşın: