. . . . Ve... . . . Bir gece... . . . Ansýzýn tefekkürüyle ölmeliyim hakikatin... Ses vermeden düþüncelerim sularýn duruluþuna iner diye bir telaþ Toplanýp sisli dumanlarýn geceye yumulu avlusuna... Kararan güne yetiþemeyeceðinden habersiz Islak bir yargýya iþleyen kara yazgýlar gibi Savrulurken irkiliþlere þuursuzluklar ten ten... Ses vermedi kimseler, küflü ölgünlüklere Sýr oluþlara Putlarýnýn zalimane korkusuna...
Böyle... . . . Böyle ölmek istiyorum eþliðiyle son meleðin teselli ediþlerinde Yavaþ yavaþ üþütürken güz, kalem tutan ellerimi Uyandýrma bir kez daha Sessizce unutuluþlarýna beni Ýsterdim oysa Hayal bile olsa göðe dalýp, yanýbaþýmda seni Þefkat dolu bakýþlarýnýn terennümünü ekip tenhalarýma Yokuþlarýna sýratlar gizleyen sokaklarýnla örtüþürken þiirlerim Ýsterdim son bir serçe bakýþýnda Pýr pýr çarpan yüreðini Hissetmek için Gecelerini... . . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.