Yaðmur yaðýyor çocuk, saçlarýna deðil damla damla akýyor mezar taþýna Saf gönlüne uðrayan elem ve naçar zehir katýyor insanlarýn aþýna Analar feryat ediyor: Tek sað olsaydý da kurban olsaydým gözüne, kaþýna Dilim kesiliyor, yüreðim aþýnýyor nasýl kaldýn sen bunca zorluk ile bir baþýna?
Her sabah güneþ doðarken bir buse býrakýyor ellerine Yüreðine uðramayan bahar çiçekler açtýrmýyor kimsenin bahçesinde Baharý müjdeleyen kelebekler konmuþ saf yüreðine Güzelliði benzeseydi de ömrü deðmeseydi kaderine