Gecenin rengi hüzün yine
Derindeki hicranlý bir saz
Göz süzüp aðýrdan alýr
Hüzzâm çalar geceleri
Mevsimsiz
Göç telaþýnda
Geçerken ömür
Öyle bir an
Çat kapý
Açar kapýmý
Ah
Yine sevinçten
Ölesim gelir
Anýlarýn
Ta
Tan yerine sokulup
Dokunmasý
Tövbekar bir düþ de
Sükût bulur
Geceler
Gökyüzünü
Çivit rengine
Boyamýþsa yýldýzlar
Kaf daðýnýn ardýna gizler
Beyaz gecelerin
Seviþen suretini
Can deyip yandýðýmýz
O ateþin külü
Kalmýþ
Sönmez
Sandýðýmýz
Üç günlük
Bir þey iþte
Diyemediðimiz
Günler
Güller
Kýzýl karanfiller
Takvimlere
El olmuþ
Þimdiler de saatler
Arâf da kalmýþ
Sitemkâr
Cennet
Cehennem arasý
Geceler
Ve
Tufanlar kopar
Alýcý kuþlar süzülür
Akrep yelkovan arasý
Say ki yaþamadýk
Hiç tatmadýk
Acýlarý
Yok
Unuttuk belki
Belki küllendi
Umut
Ýz sürüyorsa
Eðer
Aldýðýmýz her bir
Nefes hatýrýna.
Karacakýz Emi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.