biz çocukken
havada kanat çýrpardý kuþlar
ýlgýt ýlgýt uyanýrdý içimizde bahar
saklambaç kurulurdu sokakta
dað baþlarýna yürürdük biz
yayýlýrdý göç yollarýndan
dizide incir kokusu
okyanuslara karýþmadan
denizler dalgalanýrdý gözlerimizden
þimdi cebimizde yýrtýlmýþ anýlar
sokakta üþüyen isyan
çarpýþarak çekiliyor sabahlarý
ardýç kokusu mintanýmýzdan
kuþ sesleri yaralarýmýza çarpar
‘tutunun hayata’ der gibi
parmak uçlarýyla yürürken umutlarýmýz
sýkýþýp kalýnca sokak aralarýnda
bize bakýyorlar çocuklar karanlýktan
baþka gökyüzüne uçarken bulutlar
belli deðilken baharýn geleceði
açken yürekleri
Kaleiçi’ndeki öksüz kedilerimizi
besleyen çocuklar üþütüyor hâlâ içimizi
30.01.2023
Sýtký Özkaya