Göl nilüfer, çöl yaðmur, aþkýndan öte tutkum.
Engin deryalar aþýp, demir daðlarý yarar.
Ferhat, Þirin’i görmüþ gibi tutuldu nutkum!
Nasýl ki kelebeði ipek kozasý sarar,
Kimse kimseyi sevmez seni sevdiðim kadar.
Daha ilk gördüðümde zambak özlü simaný,
Sükûtu altýn saydým söz söylemek gümüþtü.
Ne rüzgâr beni dinler ne fýrtýna limaný...
Duygu tufaný aþka, aþk tutkuya dönüþtü;
Bilemezsin bu sevda gönlüme nasýl düþtü.
Aþk adýna kâlplere gizli düþen kývýlcým,
Ruhun bile duymadan sessizce çakýp gider.
’’Ne gerilmiþ yayým var, ne çekilmiþ kýlýcým’’
’’Hislerin en güzeli gönlüne akýp gider.’’
Dese de, gözyaþýna sanma ki bakýp gider
Tatlý baþlayan aþkýn neylersin seyri baþka,
Kader ayrýlýk yazmýþ kim için diþ bilersin?
Çektikçe bitmez çile dahil olunca aþka,
Ne vuslata yol arar ne ismimi silersin,
Bu hasret bitsin diye bilmem ki ne dilersin.
Ne dilersen razýyým, uzayýp gitsin liste,
Seba tahtýyla baþla, sýrça köþklü saray yaz.
Yaz gününde kardelen, zemheride gül iste;
Pýrlantayý mor dile, has inciyi bembeyaz...
Yeter ki aramýzda esmesin deli ayaz.
Kýsalan ömre inat uzayýp giden hüzün
Yýllardýr halka ekler hasretin zincirine.
Farkýný sorma bana gece ile gündüzün
Hasretin çekirdeði sýðmýyor incirine,
Bir çarpan iki gönül uzaksa birbirine.
Bir gül geçse eline, yasý biter yaslýnýn.
Düþler aklýma her gün bir çiçek takýp gider.
Bu aþk baþka sevgili, Kerem ile Aslý’nýn,
Sönmez kývýlcýmýný miras býrakýp gider;
’’Sönsün diye su döksen, suyu da yakýp gider!’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.