riya

o sonsuz duygularýn bir tanýmý yok artýk
yarýnlarý da olmayacak
silik hafýzalardan geriye kalan izler muaf tutulurken
cepsiz kefene sýðdýrýlamayan dünyalýklarý geride kalýyordu
birileri ne idüðü belirsiz düþüncelerle avunurken
ruhu veda ediyordu bedene ten ölürken
gözlerin eteklerinden süzülürken günahlarý
yalancý dudaklardan dökülüyordu dualar
*
o arsýzlarýn yýrtýk yüzlerindeki merhamet yapmacýktý
yalanlarýn gölgesindeki gözü yaþlý vedalar
kefene sarýlý bedenin son yolculuðu baþlarken
usulca kapatýlýyordu topraktan sandýðý
o bitmek bilmeyen belkiler
anlamsýz keþkeler sorulamayanlar, sorðulanmayanlar
silinip gidiyordu her nefeste
*
o aþkýn yazýlmamýþ mektuplar okunurken
nefesi kesiliyordu aþk tutsak olurken
ölenin ardýnda kalan
damaklardaki o buruk tat
evveliyatý bilinmeyen tutsak edilmiþ bir yalnýzlýktý
gönülde gölgesi kalmýþtý karanlýðýn
musallada herkes yalnýzdý
*
yalnýzlýk kör bir kuyuydu yalnýzlýk
çaresizce yürüdüðü yol ateþtendi
penceresizdi konulduðu çukur
sessiz ve soðuktu
ömür ateþinden giderken destursuz du acýlar
poyrazýn okþadýðý tende ki o koku
o yanýk kokusu iliklerine kadar iþliyordu
nefesi kesilirken hayatýn
kursaðýnda kalan hayalleriyle sýrtýndan vuruluyordu
acýmasýz yalanlarýn koynundaki ten soluyordu
göz bebekleri büyürken
*
toprak sýrlý ve ketumdu umutsa olabildiðince kýsýr
ne yana dönse karanlýk nereye baksan riya
belirsizlik ise akýllara zarardý
umut son bulurken topraða teslim ediliyordu beden
o arsýz bakýþlarýn þahitliðinde
*
toprak alýrken emanetini ruhu arþa kavuþuyordu
sahte gözyaþlarý eþliðinde
tükenmiþliðin o sabýrsýz bekleyiþi gerçekleþirken
kilit vurulmuþ dudaklarýn arsýz halleri titriyordu
damaklarda kalan tat yüzlere yansýrken
birileri hýçkýrýklarýný yutkunuyordu
gözler piþmanlýk dolu bakýþlarý anlatýrken
o sözlerin telafisi imkansýzdý

Mehmet Demir
21.01.23
Sosyal Medyada Paylaşın: