acýlar
bir hüznün en belirgin hatýrasýdýr
geçmiþte yaþananlarýn en yüce anýtýdýr
çekilen çilelerin
canla baþla dikilmiþ ölümsüz heykelidir
paylaþýlmýþ acýlar
bir barajýn önündeki seti yýkar
ayný insanlýk yataðýna akýtýr bizi
bir kez daha tanýþýrýz birbirimizle
bir kez daha barýþýrýz kendimizle
bu yüzden,
tam da bu yüzden
acýlarýn kurbanlarýný anarken
onlarýn canlarýyla kanlarýyla ödedikleri
o aðýr bedel
bizim canýmýza can katar
bizi küskün düþtüðümüz kuytulardan kaldýrýr
gömüldüðümüz bezginliklerden kurtarýr
içine düþtüðümüz býkkýnlardan çekip alýr
kýþ uykusundan uyandýrýr yüreklerimizi
acýlar can aynasýdýr
bizi bize gösterir
unuttuðumuz güzel yüzümüzle tanýþtýrýr
bir hatýrlayýþýn adýdýr
acýlar
*
hicretin 10. senesi
rebiülevvel ayýnýn onuncu günü.
efendimizin mübarek kalbi bütün insanlara karþý
bir þefkat ve merhamet kaynaðýný andýrýyordu
çocuklara karþý ise bambaþka bir muhabbet
apayrý bir þefkat besliyordu
hele kendi çocuklarýna karþý
adeta bir þefkat ve sevgi deryasýydý
hz. hatice’den dünyaya gelen
iki oðlu kasým ve abdullah’ý
henüz mekke’de iken ve bebek yaþta
ebedi aleme uðurlamýþtý
abdullah isimli çocuðuna
tayyib ve tahir lakaplarý vermiþti
onlarýn ebedi aleme göçü ile
mübarek kalpleri oldukça teessür duymuþtu
hz. mariye’den sevgili oðlu ibrahim’in
dünyaya geliþi onu bir derece teselli ediyordu
biricik oðlunu fazlasýyla seviyordu
mübarek elleriyle baþýný okþuyor
kucaðýna alýp göðsüne basarak
sevgi ve þefkatini izhar ediyordu
evet,
þefkat rahmet-i Ýlahiyye’nin
en latif, en güzel, en hoþ, en þirin cilvelerindendir
þefkatin en þirini de evlada karþý duyulandýr
çocuk ,
Cenab-ý Hakk’ýn anne-babaya
muvakketen teslim edilmiþ bir emanetidir
iþte, resul-i kibriya efendimiz
her emanet gibi bu emanete karþý da
gereken alakayý esirgemiyordu
çocuðunu, Cenab-ý Hakk’ýn rahmetinin
bir cilvesi olarak görüyor
onun için seviyor
baðrýna basýyordu
hz. ibrahim on altý ayýna henüz ayak basmýþtý
efendimiz onun hastalandýðý haberini aldý
sevgili oðlunun annesi hz. mariye ile birlikte
oturduklarý bað içindeki evine gitti
efendimiz, hasta yatan nur topu oðlunun gözlerinde
eski parlaklýðý ve hareketli bakýþlar göremiyordu
gürbüz ve hareketli ibrahim
bir anda sessiz, sakin
dünyadan küsmüþ gibi duruyordu
bu haliyle ebedi aleme yolcu olduðunu
adeta ifade etmek istiyordu
durumu fark eden efendimiz
kucaðýnda tuttuðu sevgili oðlunun
yavaþ yavaþ kayan gözlerine bakarak
ey ibrahim
Allah’ýn takdirine karþý elden ne gelir buyurdu
biraz sonra hz. ibrahim
fani dünyaya gözlerini yumdu
efendimizin (a.s.m.) mübarek gözlerinden yaþlar boþandý
hz. abdurrahman bin avf
ya resulallah…
siz de mi aðlýyorsunuz
böyle aðlamaktan
halký men etmemiþ miydiniz deyince
efendimiz (a.s.m.) þöyle buyurdu
eyy ibni avf
benim bu aðlamam
þefkatin eseridir
acýmadan ibarettir
merhamet etmeyene
merhamet edilmez
efendimiz göz yaþlarýna hakim olamadý
gözleri yaþla dolunca þöyle buyurdu
göz yaþ döker,
kalp teessür duyar
biz, yüce Rabbimizin
razý olacaðý sözden baþkasýný söylemeyiz
vallahi,
ey ibrahim
senin ayrýlýðýn bizi fazlasýyla mahzun etti.
bir erkek evlada doyamamanýn
hasretli gözyaþlarýný akýtan efendimiz
daha sonra
karþýsýndaki daða bakarak þöyle buyurdu
ey dað
eðer, bendeki üzüntü sende olsaydý
muhakkak yýkýlmýþ gitmiþtin
fakat biz
Allah’ýn bize emrettiðini söyleriz
inna lillahi ve innâ ileyhi raciun
teçhiz ve tekfininden sonra
en mutena ve mübarek eller üzerinde
hz. ibrahim
baki mezarlýðýna götürüldü
peygamber efendimiz (a.s.m.) orada
cenaze namazýný kýldýrdý
kabir hazýrlanmýþtý
efendimiz (a.s.m.) kabirde bir delik gördü
kabir kazanýn dikkatini çekti
oranýn kapatýlmasýný emretti
kabiri kazan ya resulallah
o delik mevtaya ne zarar verir
ne de fayda
deyince
kainatýn efendisi þu dersi verdi
evet, o ölüye fayda da vermez zarar da
ancak, dirinin gözüne zarar verir
rahatsýz eder
Allah, kul bir iþ yapýnca onu
mükemmel yapmasýný ister
bundan sonra
hz. ibrahim kabre kondu
server-i kainat resul-i kibriya (a.s.m.)
mübarek elleriyle
göz yaþlarý arasýnda
kabrin üzerine toprak serpti
su serpti
hz. ibrahim’in vefat ettiði gün
güneþ tutulmuþtu
halk bunun,
onun vefatýyla ilgili olduðunu sanarak
ibrahim’in ölümü sebebiyle güneþ tutuldu dedi
resul-i kibriya efendimiz bunu duyunca
mescid-i þerife vardý
Allah’a hamt ve senadan sonra
ashab-ý kirama þunlarý buyurdu
ey insanlar
biliniz ki, güneþ ve ay
Allah’ýn kudret alametlerinden ikisidir
bir kimsenin vefatý
veya birinin hayatý sebebiyle tutulmazlar
bunlarý tutulmuþ gördüðünüzde
hemen mescitlere gidiniz
onlar açýlýncaya kadar da
Allah’a dua ediniz
namaz kýlýnýz
hz. ibrahim’in ölümü ile
efendimizin çocuklarýndan sadece
kýzý fatýma
hayatta kalmýþ oluyordu
bu da onun neslinin hikmete binaen
oðullarýndan deðil
kýzýndan devam edeceðinin bir ifadesiydi
böylece
‘muhammed, hiçbirinizin babasý deðildir
o Allah’ýn resulüdür
ve peygamberlerin sonuncusudur’
ayet-i kerimesinin iþari manasý
anlaþýlmýþ oluyordu
redfer