Seni öldürdüðüm için hâkim bey müebbet verdi,
Söyleyecek sözüm yok, suçumu biliyorum.
Zoruma giden aldýðým ceza deðil,
Sana yaþattýðým acýlara üzülüyorum.
Sen, kýrdýðým çamurdan oyuncaklarýna deðil,
Hoyratça yýktýðým hayallerine aðlýyorsun,
Bense, ilkbaharýný hazân ettiðim,
Yaþamadan, yaþlandýðýn hazin yýllarýna,
Ah edip yanýyorum, ey çocukluðum.
Sýcak bir haziranýn son günü, akþamüstü,
Çatýsý ahþap, duvarlarý toprak, iki odalý bir evde,
Aðlayarak açtýn, ýslak gözlerini hayata.
Annen emzirirken attýðýn bir kaç gülücük dýþýnda,
Güldüðünü gören olmadý, çocukluðunda.
Aðladýkça, susturmak için azarladýlar seni,
Ayýptýr diye, kýnadýlar gülmeye baþladýðýnda,
Mâsum gülüþlerini öldürdüm çocukluðunda.
Baban iþsiz, annen okuma yazma bilmiyordu.
Arkadaþlarýn misket oynarken mahallenizde,
Sen, heybende iki domates bir soðanla,
Koyunlara çobanlýk yapýyordun derede, tepede.
Üç-beþ lira uðruna, kazma-kürek omzunda,
Komþularýn tarlalarýna ýrgat ettim seni,
Daha sekiz yaþýnda, nasýrlar çýktý ellerinde.
Özür dilerim ey çocukluðum, öldürdüm seni,
Köyümün kýraç topraklarýndaki fakirliðinde.
Bile, isteye kasten öldürdüm seni,
Özür dilerim ey çocukluðum,
Özür dilerim…
#aslanyýlmaz#sürgünadam#
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.