Dönülmez akþamýn ufkundayýz hepimiz,
Zaman ne ileri gidiyor, ne de geri,
Dönmemek üzere giden bizleriz aslýnda.
Her yýl yeniden yaðýyorsa kar,
Geliyorsa bahar,
Açýyorsa goncalar,
Kokuyorsa manolyalar,
Demek ki yerinde duruyor,
Geçmiyor, ne zaman, ne de yýllar,
Asýl geçip giden insanlar.
Ey insan!
Siyahlamýyorsa tekrar, beyazlayan saçýn,
Çýðlýk çýðlýða mahalledeki çocuklar gibi,
Eskiden yatýp, yuvarlandýðýn çayýrda, çimende.
Ebelemece, kovalamaca oynayamýyorsan,
Ve liseli yýllarýnda sevdiðin
Ela gözlü yarin torunlarý olmuþsa,
Kurumaya baþlamýþsa,
Çocukluðunda erik yediðin aðacýn dallarý
Ve bayramlarý anneni, babaný
Ziyâret için mezarlýða gidiyorsan
Bil ki, geçen zaman deðil,
Sensin ey insan!
Sensin...
#aslanyýlmaz#sürgünadam#
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.