Uzun Kasým gecelerinde hangimizin hýçkýrýklarýna,
Karanlýðýn sessiz mâtemi eþlik etmedi ki,
Kendimizi, yine kendimiz teselli ettik hep.
Güneþe yükledik acýlarýmýzý, sitemlerimizi,
Gün boyu gezdirip durdu sýrtýnda dertlerimizi.
Batarken hüzünlere bürünmüþ rengiyle ufuktan,
Kapýmýzýn önüne attý, sýrtýna yüklediklerimizi.
Geceyi de gamýyla, ayazýyla örtüp üstümüze
Yýldýzlarýn altýnda, býrakýp gitti bizi bize.
Þimdi kim görüp de aðlayacak halimize.
Aðla þâirim, sen aðla,
Katýla, katýla...
Hýçkýra, hýçkýra aðla...
Tutma kendini, aðlasýn yüreðin,
Aðla ki, buzlarý erisin kalplerin.
Aðlatsýn aðlayarak yazan kalemin,
Vicdansýzlara inat aðlasýn þiirlerin,
Kansýzlara inat kanasýn yüreðin,
Saðanak saðanak damlasýn gözlerin,
Damlasýn ki, vicdaný yumuþasýn âlemin.
Atsa da dertlerini hüzünlerini içine,
Þâirler sýr saklamaz, saklayamaz...
Efkârlý gönül kalemi gelince dile,
Dökülür mahzun mýsralar, yürekte durmaz.
Aðla þâirim aðla, aðlayan gözde þefkat,
Sýzlayan yürekte merhamet vardýr.
Þâir, fakirin sobasýz evinde üþüyen ayaklarýyla
Yüreði, kordan ateþlerde yanandýr.
Öksüzün, yetimin, kimsesizin çâresizlikleriyle,
Boynu bükülen, gözyaþlarý sel olup akandýr.
Ýþçinin, hakkýný almadan kuruyan alýn teriyle,
Susamýþ dudaklarý kederinden çatlayandýr.
Beþ yerinden býçaklanýp katledilen annenin,
Kundakta süt bekleyen bebeðinin çýðlýklarýyla,
Duymayan saðýr kulaklarýn zarýný patlatandýr.
Kalleþ pusularda, kahpe kurþunlarla,
Vatan için þehit düþen Mehmed’imin kanýyla,
Kalemi, defteri, þiirleri kan aðlayandýr þâir.
Ne demek, ayýptýr diye aðlayamýyorum?
Aðlamýyorsa bir milletin þâirleri,
Bütün insanlýðýn kalbi taþlaþýr,
Ozon tabakasý çatlar, atmosfer delinir,
Yanar okyanuslar, denizler, donar daðlar.
Kan kaynar topraktan, kan akar ýrmaklar,
Sen aðlamazsan vicdanlarda kýyametler kopar,
Býrak þâirim!
Tutma gözyaþlarýný aksýn,
Aktýðý yere kadar yolu var,
Utanma! Ayýplarsa ayýplasýnlar,
Ýnsanlýktan nasibi olmayanlar.
Aðla þâirim, sen aðla,
Katýla, katýla...
Hýçkýra, hýçkýra aðla...
Tutma kendini, aðlasýn yüreðin,
Aðla ki, buzlarý erisin kalplerin.
Aðlatsýn aðlayarak yazan kalemin,
Vicdansýzlara inat aðlasýn þiirlerin,
Kansýzlara inat kanasýn yüreðin,
Saðanak saðanak damlasýn gözlerin,
Damlasýn ki, vicdaný yumuþasýn âlemin.
#aslanyýlmaz#sürgünadam#
Dostlardan Gelenler:
Batarken hüzün güneþi sýzlayan yüreðine
Þairin denk gelir dünyanýn çilesi küreðine
Yaþlý adam bile
çekiyor çile
Aðla þairim aðla ne kadar vicdansýz varsa ✏️ ellerini baðla
Salarlý Þâir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.