ilk kez görmüþce bir nesneyi, aðacý öyle bakýyorum her þeye annesini ilk kez emen bir bebeðin memeyi tutuþuyla hastalýktan yeni kurtulmuþ yada ilk adýmýný atan bir çocuk gibi
seni her gördüðümde ilk kez karþýlaþmýþca bakýyorum ýlýk meltemler esiyor yüreðimde yanýna koþup selam vermek istiyorum yer kayýyor ayaðýmýn altýndan bir serçe gibi havalanýyorum
ayý dolmamýþ bebeðim sanki her baþým düþtüðünde aþaðý dimdik kaldýrýyorum gözlerimi açýyorum kocaman þu þaþkýn dünyaya
yaz kýþ demeden sürekli nemleniyor topraðým her mevsim baþka bir çiçek büyütüyorum göðsümde " ille göðerecek aþk ince filizler verecek bir sarmaþýk dolanacak boydan boya dünyama aðacýmýn altýnda gülüp eðlenecek insanlar anlayacak sevgiyi "
öyle kocaman bir umut var içimde bir gün anlayacak insanlar kardeþ olduklarýný ilk yaratýlmýþ insan gibi sevgiyle yaklaþacaklar birbirlerine kimse kimseyi hiç kýrmamýþ, öldürmemiþ ve.. hiç sýnýr olmamýþ gibi aralarýnda
ilk ez soluk alýrca nefes alacaklar mavi ve dupduru akacak hayat kimse karaya boyayamayacak tekrar kar beyazý gülen yüzleri
son olmayacak ilk kez baþlar gibi her zaman ilk atýlan adýmlar ilk kez bir bebeðin gülümsemesi gibi annesine..
28. 12. 2012 / Nazik gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.