İNSAN

I
Fikri dehlizlerindeki çýkmazlarýn,
Boþluða uzanan yolculuðunu,
En son ne vakit sormuþtun kendine

Sürüncemede býrakýlmýþ,
Lakin kaderine yazýlmýþ sorular,
Ve her seher vakti çýkagelen,
Sonucu hüsrana gebe imtihanlar,
Zihnini yoran olabildiðince karmaþýk bir düzen,

Hayatýný saran perdenin ardýnda saklanmakta,
Doðumla baþlayýp ölümle bitmeyen büyük bir sýr?.
II
Cevapsýz sorularýn ardýnda,
Makûs bir kadere sürüklenir,
Ömür yelpazesinde sallanan hayat.

Çeliþki üstüne çeliþki,
Bazen ürkek, bazen sýra dýþý cesaret,
Bütün yaþayýþ, sonsuzluða iþaret.

Oysa; ceza ve korku yüklenmiþ omuzlarýna,
Ve ihtirasa gebe süslü hayallerin uzaðýnda,
Bir kelebeðin ömrü býrakýlmýþ kollarýna.

Sonsuzluða bu merak neden?
Ýhtiþama aldanýp gerçeðe darýlmýþ fikrin,
Bir boþluðun ortasýnda hazza sarýlmýþ zikrin,

Oysa mazinin dehlizlerinde saklanmýþ asýl gerçek.
Yaþanmýþlýklar, yaþanmamýþlýðýný gösterir sana,
Görmüyor ve duymuyorsun,
Kifayetsiz bir kibrin ehliyetiyle dolaþýrsýn
Cennetle cehennem arasýnda.
III
Zamanýn keyfiyetinde kifayetsiz ellere muhatap ettik hayatý
Hýrsýn gölgesinden görünmedi makus geleceðe uzanan son.

Oysa uzak dediðimiz ne varsa dünden daha yakýndý,
Ömür akarken meçhule, kimler hangi halden sakýndý.

Ölümsüzlüðün sevdasýyla yaþarken,
Yaþamanýn, ölümden geçtiðini unutuyor insan.

Oysa bilmiyoruz ki;
Önce, Zindandaki korkularýný,
Ve ruhunu saran sarmaþýklarýný,
Öldürmeli insan….
çünkü gelecek meçhul!
Belki ýlgýn bir esintide kalacaksýn,
Belki de ateþler içinde yanacaksýn..

Erdal EBEM
Sosyal Medyada Paylaşın: