Ýstemezdim böyle olsun, sevdamýza göz deðsin?
Aklýmýn hiç köþesinde bile yoktu ayrýlýk!
Kim ister ki sevenlerin boynunu bir söz eðsin?
Kurduðum tüm hayalleri zora soktu ayrýlýk...
Birleþelim dedikçe ben, âlem girdi araya!
Her kes elinde bir tuzluk, bastýlar hep yaraya!
En güzel duygularýmla, atýldým maceraya;
Düþlerimin tam alnýna kurþun sýktý ayrýlýk!
Bir bak hicran yarasýndan döktüðüm þu yaþlara!
Ýnsaf eyle, bir çare bul çektiðim telaþlara...
Gitmek kolay, kalmaya gör, neler gelir baþlara!
Unutmak hiç kolay deðil, tam bir þoktu ayrýlýk...
Ya hicransýn ya da firkat, vuslat deðil ki adýn...
Ne Kerem’den ne Aslý’dan ders almadýn be kadýn!
Beni böyle boynu bükük koymak mýydý muradýn?
Bir bilsen ne ateþlere atýp yaktý ayrýlýk...
Karþýdaki daðlarý tüm kara duman bürüdü!
O bir sözün ciðerime bilsen nasýl yürüdü?
Gönlümdeki gonca güller hep eridi, çürüdü!
Gülistandan inan ki çok kötü koktu ayrýlýk...
Sen ne dersen de güzelim, aramýzda bir umman...
Sanki firkat için böyle karardý tüm asuman!
Bilmiyorum ne söylesem, ortalýk hep toz, duman!
Kalbimin tam ortasýndan geçen oktu ayrýlýk...
*Antalya-2013/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.