Siyaset meydaný, er meydanýdýr!
Diyor da, meydanda er býrakmýyor…
Yurdumu býrakýp, karanlýklarda;
Bulmasýnlar diye, ampul yakmýyor…
Mertlik hiç bu deðil, erlik bu deðil!
Kafaný vurdurur, hele bir eðil!
Doldurmuþ aðzýna, sipsivri bir dil!
Halkýn gözyaþýna, dönüp bakmýyor…
Ýðneyi kendine, çiviyi ele…
Halký üzmek hak mý, hem bile, bile!
Aç býrakmýþ halký, elde boþ file!
Acý çektirmekten, asla býkmýyor…
Yaptýðý icraat, sanmayýn tahir…
Yalaný týð üstü, tutmakta mahir!
Kendini pehlivan, sanýyor zahir!
Kispetsiz meydana, tövbe çýkmýyor…
Milyonlarýn seçip koyduðu baþa;
Mertlikten söz eder, elinde maþa!
Halk, doðru seçemez, diyerek hâþâ!
Hiçte hesaba da, alýp takmýyor…
Ayinesi iþtir, kiþinin lafsýz!
Halk seçilen reis diyor hilafsýz!
Bir söz gerekirse, laf-ý güzafsýz!
Seçilene tuzak, hiç gerekmiyor…
Karaman-2022/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.