ASIRLIK YOKUŞLAR KADAR
Yorgunum, yorgun düþmüþ göçebe kuþlar kadar,
Soðuðum her zerreye, zemheri kýþlar kadar.
Düzde bile mecalsiz kaldý artýk dizlerim,
Aðýrým; asýrlýk, dik, sapa yokuþlar kadar...
...
Kaç hayal kýrýklýðý sýðar bilmem bir âha,
Kuruyan dallar câna erer mi ki bir daha.
Karanlýðýn içinde de ýþýk vardýr ama,
Umutlarla uyanýr mý insan tekrar sabaha!
...
Bir beyazlýk dokunsun götürsün karalarý,
Ýyileþtirsin deva bulmayan yaralarý.
Bitmeyen o geceler gündüzlere bürünsün,
Kapansýn vuslat ile hasretin aralarý...
...
Doluyum, hiç yaðmayan gezgin bulutlar kadar.
Bezginim sabýr taþý olmuþ saatler kadar.
Manasýný yitirdi sanki bütün hayatým,
Kýrgýným; gönle, "sözde" deðen lügatler kadar !..
...
...
Mürsel’ in Emre zamanýna düþen mýsralar...
8-10 Aralýk 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.