gözlerim dengede, eþitlikte oysa teraziyi elinde tutan ayný yere bakmýyor baksa görürdü kimin çocuklarý gidiyor askere kim parasýný verip, keyif çatýyor
içim yandý þehitleri gördüm de bütün çocuklarýn adýný Barýþ koyasým geldi ailelerini, eþ, çocuklarýný düþündüm her þehide bin yas koyasým geldi dinledi geçti tuzu kurular ýslayasým geldi gözyaþlarýyla
günde güneþ ne zaman açacak yaþama konulacak çelenkler çiçek sevginin eline gerek gülmek yaraþýr insana terazide dengeyi bulan ellere ne zaman bitecek gereksiz savaþ
ne zaman tutacak batýnýn eli doðuda aðýt yakan anneyi kimse oturmayacak þehit mezarlarý üstünde ne zaman gülecek aðlayan toprak derin bir soluk alacak insanlýk
ne zaman?..
27. 11. 2022 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.