İnsan ve Zaman

Hayata meydan okuyan zaman,
Zamana yenik düþen hayat,
Bazen ölçüyü kaçýrýyoruz galiba,
Ölçüsüzlüðün altýnda eziliyor hayat.

Gözler görmek istediðini görse de,
Gördüðüne bakmýyor kör olasý yürek,
Ýçten içe meydan okuyuþun resmini çiziyor,
Gökyüzüne süslü püslü uçurtmalar gönderirken,
Göðün altýnda restleþmeye devam ediyor inatla,
Korkmadan, genç bir delikanlý edasýyla,
Bu meydan okuyuþ niye,
Sürüklenirken hiçliðe.

Eskiden kurþun dökerdik baþ üstünden,
Kandýrýrdýk bile isteye kendimizi nazar deðmesin diye,
Ne kurþun fayda ederdi, ne zaman acýrdý halimize.
Olan oluyordu yine de, görmek istemesek de,
Oysa….
Daðlar, tepeler yüksekten haykýrmakta varoluþu,
Nehirler yol boyunca anlatmakta sonsuzluðu,
Görünmeyen neydi, güneþin parlak ýþýðýnda,
Yaðmur; damla damla yüreðimize iþlemedi mi?
Gökkuþaðýnýn yedi rengini,
Daha ne göreceksin bilmem ki.

Bu inatçý savaþýn anlamýný çözemedim bir türlü,
Nihayeti dünden belli de,
Israrýn sebebi belli deðil aslýnda,
Sarmaþýk kavramlar düzinesi oyalýyor besbelli,
Esir almýþ gönülleri ihtirasýn pembemsi süsleri.
Gözleri paramparça etmiþ hýrsýn güllesi,
Ve serseri mayýn gibi daðýlmýþ etrafa,
Gözden akla, akýldan kalbe, kalpten bedene,
Daha bilmem kaçýncý patlamada uyanacak,
Gaflet uykusundaki bu ahmak..

Þimdi kalkýp güç sarhoþluðunda naralar atmana þaþýyorum,
Üzülüyorum; seninle ayný mekânda, ayný zamanda yaþýyorum,
Bezen de seviyorum seninle yaþamayý,
Seninle olunca umursamaz haline vuruluyorum,
Sonra ben olmayý soruyorum gönlüme,
Ben olunca dünden kalan haddimi buluyorum,

Bazen ölçüyü kaçýrýyoruz galiba,
Ölçüsüzlüðün altýnda eziliyor hayat.


Sosyal Medyada Paylaşın: