Babamý görüyorum
bir rüyanýn içinde
annemin sülieti kapýda
tutmuþ beþ yaþýmýn elinden
çok yoruldu uyusun diyor sessizce
üstümü örterken babam
boynu bükülüyor hüzünle..
***
Daldým rüyanýn içinde rüyaya
Yön bilmez karýncalar gibi
dolandým ateþler içinde tek baþýma
yüzleþtim korkularýmla
kurtarma halatýyla
döndüm baktým ardýma
yorgunluklarým kaplamýþtý boþluklarý
kýrmýzý baþlý karýncanýn
azmi geldi aklýma
beyaz filleri devirdim bir çýrpýda
ne aþýlmaz ne zorunluydu
farkýna vardýklarým
yaradýlýþýn ruhunu taþýdýkça
bazen ölmek bilsem de huzuru
ölümcül hakikatlerden ölmedim hiç
sevdim ve anladým ki
sevgimin içimde yarattýðý duygulardý
sadece sevdiklerim
derken boynu büküldü yalnýzlýklarýmýn
evrimini tamamlanmadan duygularýmýn
akan bir zaman vardý dilimin ucunda
ruhumun en ince yaný sanat olunca
yazmalýydým ..
Yüzlerce cebi olan zamaný
ve dünün harikalarýný
deðer verdiklerimi
hak ettiklerimi
þiir etmeliydim ölüme inat
çileye talip olarak..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.