bir kapýnýn önündeyim açsam sanki baþka bir yöne yürüyeceðim belki orada ak susamlar açar yepyeni ayakkabým ayaðýmda incitmeden yürürüm doðayý týpký incinen bir hayat gibi dökmemeye çalýþýrým kalan son yapraklarý
tek yolun sen olmadýðýný kavradým oysa neden durmadan hüzün çiçeði açar kalbimde neden baþka gülümsemelere odaklanamam eski baharlarda gül arar bakýþým artýk ezbere bildiðim sokaklarda býkmam nal toplamaktan oysa hep çiçeklidir pencereler sevgiye açýktýr kapýlar
bir çocuk, bir genç, bir kadýn, bir anne hep bir gülümseme, düzgün bir yaþam için uðraþ vermiþtir yolunda iplik deðin dolamýþtýr hayatý parmaðýna sýký sýký gevþetmemiþtir yansa da caný oturup kalmamýþtýr bir gölgede kendisi yapmýþtýr gölgeyi her ilmekte, þiirde yaþamýþtýr zorlamýþtýr kapýlarý ki yalnýz insan eli açar kilitli kapýlarý
bir kapýnýn önündeyim açsam mý girsem mi içeri?
06. 05. 2016 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.