Mavi Yok

Ziyaný yok ki, artmýyor
Ne balýða tuz yetiyor, ne yaraya
Ne bana sus yetiyor, ne kelimelere
Mavi yok
Babamýn saati kolumda, annemin elleri
Yeni bir zaman yok
Her þey kullanýlmýþ çokça
Ýzlediðim her þey önceden görülmüþ
Bulamadýðým her bilmece eskiden bilinmiþ
Okuduðum her kitap bir yerlerde yaþanmýþ
Sevdiðim her þey bana uzakmýþ
Fakat sormam lazým;
Bir yerlerde yaþanacak bir þey kalmadýysa hâlâ
Neden buradayým?

Bitecekse bu þiirler bir yerde
Susacaksa kelimeler hiç sormadan
Bir zaman sonra yanacaksa yaþanan her an
Yanlýþýn içindeyse bunca sevmek
Nefret etmeyi de kalbin yemiyorsa
Ama yine de her canlý en az bir canlýyý yemek zorundaysa
Evcilik oynamaktan öteye geçmiyorsa evlilik
Bu baðlýlýk fazla deðil mi?

Susmuyor siren sesleri
Kâbuslardan ve onlardan artan zamanda
Ne yaþadýysak haksýz þekilde
Bölüþmenin manasý var mýydý bu yoksunlukta?
Ýki þey susturabilirdi bizi
Düzensiz ama kafiyeli
Kýsa cümle ama uzun uzadýya kelimeler
Sorsalar kýsa kesiyorum derdim
Bitiremediðim her þeyi
Biriktirmeye meyilliyim.

Önemsiz ama kararsýz betimlemeler
Hesapsýzca uçup, giden, üzüp, giden, hep ama hep giden i mgeler
Pervasýzca sorulmaya çalýþýlan hesaplar
Kalbimin almadýðýný, beynimin de sýnýr dýþý etmesi
Zehrin suya sustuðu
Bunca kusmalar, susmaktan çok
Bitmeyen anlatmalarla laf kalabalýðý yapmýþým
Uzayý biraz da ben doldurmuþum, nefessiz kaldýðým anlarda
Ama en güzel anlarý onunla birleþtirebilince
Kendime de yakýþtýrabilirim zannettim.

Her sokak baþýnda baþka bir yerinden kýrýldý anlar
Ortalýk yerde susmalar, bizi hep didikleyen ayrýlýklar
Özensiz ama kenarda kalmanýn ihtiyacý ile
Susuyorum koltuk deseni gibi
Madem her þey bu kadar normaldi
Zamanýn o ulaþýlmaz yerinden kopup
Niye vurdum tereddütsüzce sahile
Susuzluðun dindiremediði, kusurlu bir adanmýþlýkla…

Otuz Bir Ekim Ýki Bin Yirmi Ýki 14:00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: