saatler on ikiyi vurduðunda
takvimin sararmýþ ilk düþen yapraðý gibiydi
sonbaharýn yüzüme vuruþu …Leyla
tel tel dökülüyordu
kehribar saçlarým
inkârýn keskin nefes veriþlerinde
yalan deðildi yaþanmýþlýk
yaþadým
yer gök þahit
…ve bir de Allah biliyordu… Leyla
salkým saçak düþlerim gibiydi
gamzelerimden süzülüþü yaþanmýþlýðýn
nasýl inkâr ederim
say ki ben öldüm
say ki aðlayaným yok yarýnlarýmda
yalan deðildi an’lara sýðdýrýlan hatýralar
nasýl yok sayarým… Leyla
...
anladým ki
gitmek vaktiydi
bakýþlarýnýn yurdundan
dünden topladým bizli günleri ömrüme
sýkýþmýþ iki mevsim arasýnda
adý güz olan
adý sýzý olan gün de
yýllarý taþýyarak omuzlarýmda
yürüdüm hep yitik sevdalara...
baharlar neden kýsa sürüyor...neden güz sessizliðinde boðuluyor...hiç bilemedim...gölgemi düþürdüðüm yüzüm hiç gülmedi biliyor musun Leyla...