ZAMANA BEYİT
Zaman ilmek ilmek geçti gönül telimden,
Dur demeye gücüm yok bir þey gelmez elimden.
Küçüktüm henüz; hep yol uzun deyip durdular
Büyüdüm; ne arayýp ne de bir gün sordular.
On beþinde düþersin, baharýn kucaðýna,
Sonra baba olursun, kýþ düþer ocaðýna.
Hayat dersin adýna, koþarsýn ardý sýra,
Akla gelmez nedense; ne Sina nede Hira.
Þöyle dönüp ardýna bakarsýn geçmiþ zaman,
Keþkelerin tükenmez, dönmeye yoktur güman.
Küheylan nidalarýn, ilham olmaz derine,
Yarým kalýr sualler, cevap gelmez birine,
Feryatsýz güne kýzma, susmak kâr etmez dile,
Dokunmuþlar bir kere, durmak bilmeyen zile.
Geçtik mi? Bilemem ki dünya denen mizandan,
Haber almak zor iþtir, katmer katmer yazandan.
Ömür geçip gitmekte, belki meçhule sefer,
Kutlu dava uðrunda, þehit olur her nefer.
Gel kendine uyan bak, uzun yol büyük yalan,
Aðladýn, güldün, öldün, budur elde tek kalan.
Aþýk Firgatli(Erdal Ebem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Firgatli-Erdal ebem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.