İyileşeceğim

Uzun yýllar geçti.
Yüzünü unuttum büsbütün.
Adýn bir tabuya dönüþtü,
Anýlar ise kabuk baðlayan bir yaraya.
Ama ah, o içimdeki çocuk yok mu o!
Kaþýmadan duramýyorum yaramý.
Yýllara raðmen, bir türlü iyileþmedi.
Durup durup uykusuz gecelerimde,
Koparýyorum kabuðunu.
Kaným akýyor her uykusuz gecemde.

Diyorum ya yüzünü unuttum;
Yanlýþ anlama beni.
Güzelliðine falan deðil hislerim.
Hatta bilemiyorum bir daha görsem güzel der miyim.
Hatýralarýmda kalan puslu bir yüz var.
Sýcak eller, aþk dolu gözler,
Gülen bir yüz ve tatlý bir dudak.
Sanki, sanki bir hayalete aþýk olmuþ gibiyim.
Kim olduðunu bile bilmediðim,
Konuþamadýðým, dokunamadýðým,
Bir hülyaya tutulmuþ gibiyim.
Ama inanýyorum.
Bir gün kaþýmayý býrakacaðým yaramý.
Ben de iyileþeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: