karmaþýk duygular içindeyim açýp solan çiçeklere bakýp sonra sorguluyorum aþk mý bu yýllarca unutmayý unutup açýp kapattýðýmý gözlerimi usuma sokuluyorum bir yandan bir yandan önüme konulan hayata
ey hiç var olmayan, sen öldün iyice bu yol alýþta düne, geçmiþe nasýl hendekler koymuþum önüme inanmak için varlýðýna geçememiþim bir türlü gerçeðe izin çýkmamýþ yürek sýzýmdan o terk ediliþin onulmaz yarasý
belki de gereksinimim vardý her insan gibi sevildiðini duymaya ince sýzýlarla sevdaya yormuþum bir kalp atýþý bir bakýþý iþleyip durmuþum nasýl olsa hep vardý bende sevgi aðaca kuþa çiçeðe ve Yaradan’a olduðu gibi
neden bilmem sorular el vermiyor yine de solmayan bir kuþku var içimde sevgiyle akan kanýmda yoksa gerçekten sevdi mi beni diye bir baþýma býrakýp hüznümle ellerle düðün eden birini..
12. 10. 2022 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.