Ay Işığım

Derinleþir bazen yaralar
Ay’ý kucaklarsin ýþýðý sönmüþ
Güneþ’e yaklaþýrsýn ýsýsý sönmüþ.
Buzdan kalelere sýðýnýr bazen insan.
Hangi yana dönersen buzdan odalar,
Sevgisizlik bir buz daðý kýrmak istediðim.
Ellerimle yontup alev alsýn istiyorum.
Bir gece vakti hüzün tohumu topraðimda
Darmaduman bir ben kalmýþ ortada
Odam soðuk , içimde alev hangi yana baksam hüzünden satýrlar okuyor þairler.
Ellerim sensiz, odam sessiz.
Sensizliðe yuvarlaniyorum.
Sensizlikle hemhâl oluyorum.
Buzdan kalene sýðýnmak zor.
Sen sen ol erit buzlarýný.
Kalbimin ateþi buzlarýný söndürür.
Acaba seni geri ne döndürür
Sussam , içimde kanarým
Konuþsam hep sana zararým
Bu çetrefilli yolda nereye sapayým
Beni bir bilinmezlik çukuruna attýn.
Çareyi de çaresiz býraktýn.
Hadiseyi bir kördüðüm yaptýn.
Çözülür düðümler þifresi bende.
Gel aydýnlat bu geceyi ýþýk sende.
Sabaha güneþi selamla içinden.
Yeni güne hüzünle uyanma sen de ...
Sosyal Medyada Paylaşın: