TUT ELİMİ RÜZGÂR

Tut elimi rüzgâr götür gittiðin yerlere
Kader diye yürüdüðüm yollar bitmiyor
Sýrtýmda aðýrlaþan gam yükleri
Yaþadýkça zamanýmdan hiç düþmüyor


Sanki bu þehir, bu iklim, bu deniz
Herkes benden uzak sanki
Nefesim katýksýz sevgisiz
Yoksulluk içinde geçiyor ömrüm
Bir ben miyim gönül fakiri
Yoksa bu cihan, bu nehir, dalgalar mý hýrçýn ?


Çaresizlik avuç içimde ,uçup giden güvercinler gibi
Kafesinde huzursuz ,sokaklarda bir yabancýyým
Kendine güveni olmayan bir serçe gibi çesaretsizim
Dýþarýda bir hayat beni bekliyor elbet
Ve ben korkuyorum yaþamaktan..
Umutsuzluk kapýmda bir dilenci
Ben sadakatini sunmayý öðrenen bir öðrenci
Kardelen çiçeklerimi bulmak için bir rehber arýyorum

Olmaz denen þeylerden medet arýyorum
Kibirli bir yaþamdan hiç zevk almýyorum

Yýrtýlmýþ bir terlik tir
dýþarýya çýkmama engel ,
Bahane ördüðüm giysilerim bile var
Bir gün önce
Bir gün sonramý düþünüyorum
Benden uzak herþey
Allah’a daha yakýn
Ben ölümü çaresizce bekleyen
Aciz zavallý bir mahlukat
Kime neden güveneyim ki
Burasý bir istasyon
Vagonlarý bir dolup bir boþalan
Herkes gittiði yerde endiþeli


Tut Elimi rüzgâr gönlümün estiði yere
Mevsimi cennet kokan o bahçeye
Tut ki nefesim katýksýz sevsin yalnýzlýðýný

Kader torbasýn da bir avuç ümit
Yaþanmýþ hikayelerim kaldý





Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın: