duy beni ezo
züleyha kayýp
kim de
anlam katýpta yorma artýk, avuçlarýmý
yazgý böyleymiþ deme körpe güneþ bindi tepeme
kokusu üzerinde bir sabah çýktýn karþýma
buruþuk bir akþamý sýrtýma yükleyip
kaoslar içinde tarifsiz noktalara
nil nehri gibi akýp gittin.
laciverdi duru akþamlara söyle
varlýðýnýn içinde hiçliðin nefesi
ahular emer
fazlalýðým artýk bu gemide
ve... desene
deðilim sen
kesik bir týrnak kadar
gör beni ezo
düþesim yok
geceden karardým
gizlendiðin perdeden desen ya bir kere merhaba
bak’ki ovalarý nasýl sürerim
masal desenli saçlarýný nasýl sarýp giyerim
rüzgarlara binekli sözler sývazlarým
aðýz dolusu biriktirdiðim ay ýþýklarýný
milyon kere ceylan gözlerine býrakýrým.
ah!
terk-i diyar ettiðin labirentte
alnýmý yere eðdirdiðin
o sarý günler yok mu ?
gözyaþlarýmda kýyametler dövündü
sorarým
hani bu cana verdiðin, can ahdi
çözülsün bu düðüm
hangi kayýp adreste
tabuttan duvarlar çizdin kalbine
kurtla kuþla dem içersin
kaç güneþi daha soðuttun göðsünde
ses ver ezo
billah uyumam
nerdesin
ya da kimde gözlerin
korkmasam