Ey caným durr-i yekta
Feryad-ý dil-i zâre
Sinem bil pâre pâre
Söyle yâre ol-halim
Var mý bu derde çare ?
B /aþk’a zaman yok
Elekten geçmeden / geleceðim
Kýbledeyken vur yar !!!
Baðrý açýk tövbe seslerim katmerlense de
Gözyaþý tasýnda tökezler
Duyuyor musun fildiþi kulelerle kaplý p/uslu içimde
Habire ters yüz olurum...
Üç karanlýk kapýdan zerre olup geçsem de
Hacer’in su arayan telaþýndayým
K o r k u y o r u m / vallahi
Ömrümün sarkacýnda üryan gitmekten
Ýnan ki bozdum, yaþa(ya)madýðým delice tüm yap-bozlarý
Hira’dan kaçmýþ dilimle
Kara kipriðim saklasa da bir tutam seni
Neye yarar örümcek baðlamýþ melek kanatlar
Unutulmuþ yüzümün y/anlarýný son perde örtmese de
Ateþ bilir, tek kiþilik hücremde Ýbrahim olmadýðýmý
Ki tuz serpilmiþ gibi teni yakar
Ýnler/im...
Yak nar-ý intizâre
Amelim lime lime
Hâl-i pûr-melalime
Sensin tabib-i lokman
Her derdime son çare
Günaþýrý tanelendim giderayak paslý aynamda
B/aþk’a seferdeyim
Damaðým, yorgun, tepetaklak bakire alfabem
Curcunada yaralý ruhum, dem vurma ey yar !
Duâ sarkan pencerelerimden
Ölüyor birer birer akrep misali ân
Yaþanmýyor ki senin gergefinden ýrak
Sýnýr bilmeyen arsýz / çakal gölgem, kussa da
Daðýt nefesini tenime, dindir kýyametimi
/ Ýdris deðilim ki
Dikemedim savunmasýz kanayan vakitlerimi
Susmanýn sýrrýnda feryattayým
S u s a y a r a k
Ýtiraf ediyorum
Medet... Medet
Kurban olduðum
Hýzýr
Ulu orta telef oldu, alýn çizgim
N’olur / tut elimi
Göreyim artýk aynadaki dikiþleri tutmayan teni