v/az geçmedim insanlýk yan dursan da / ben babayým baba !
babalýk adresim kaybolmadý hala avuçlarýmda
gocunmuyorum da
zimmetli mi size
tohumu alýnmýþ alýn terim
mürekkep lekesi gibi çýkmayan
itip kalkmanýz
ki,
yerleþir / þafaðý solmuþ sakalýma
ve
cebimde inþaatý bitmemiþ yorgun yarýnlar
sürgit yaþamýn daraldýðý yerinden
rüyalarýmý çýrpmaya baþlar
çatlak topraklar gibi azýðým
vesikaya baðlanmýþ umutlarým
acýmasýzca geçti / harmanlanmýþ sinemden
hani benim hayattan veresiyeli payým !
sökülmüþ yüzlü / kanlý ayaklar
çaðýrýr, evde açlýk nefesi
siz hep analar aglar deyin
ki,
kim dinler zýpkýn yemiþ yaygaramý
yetmez mi çekemediðim kahýr yüklü gölgem
unuttunuz sanýrým
unuttunuz
mancýlýkta
hurdalýk emeðimi
ben babayým baba !
dün
emanet cennet güllerim için binlerce güvercin varken
sabýrla karalanmýþ güvertemde
hiç deðilse
mermisi içinde kalmýþ sancýlý kimsesizliðimi
ve
tuz basýlmýþ kýzýl mahþerimi
kapýya býrakýn !
/ uçurtma bile alamamýþ kahraman baba/
/sallanan sandalyede yorgun savaþçý/
ölümlü güneþ kapýyý çalacakken / sizi okumaktan vazgeçtim de /
þiirin önünde kara lastik ayakkabýmý çýkarmak yakýþmazdý
a’ma
neyse...
þah damarýný kestim
þiirim öldü / gel